W czasie naszego Festynu z okazji 20-lecia Ewangelickiego Centrum Diakonii i Edukacji im. ks. Marcina Lutra (25 maja 2019) symbolicznie zasadziliśmy trzy Drzewa Pamięci. Są to piękne graby kolumnowe odmiany Fastigiata.
Grab to drzewo, które zazwyczaj rośnie w towarzystwie takich drzew, jak dąb czy buk. Może się wśród nich spokojnie rozwijać, ponieważ nie wchodzi drzewom światłolubnym w paradę. Potęga grabu leży w tym, że znosi nie tylko głęboki cień, ale również suszę czy upał. Tam, gdzie majestatyczne buki muszą spasować, graby zyskują przewagę i szansę na dalszy wzrost.
Dwa Drzewa poświęcone są Osobom ważnym dla ECDiE: Grab Maciej upamiętnia Śp. Pana Macieja Lisa, a Grab Witold – Śp. pana Witolda Grzesiaka. Trzecie drzewo, środkowe i na razie najmniejsze, ma rosnąć ku pamięci obchodów naszego 20-lecia ECDiE.
Drzewa sadzili: pani Ewa Lis i pan Krzysztof Lis z żoną Magdaleną (Grab Maciej), pani Irena Kagan-Grzesiak i pan Erik Grzesiak z żoną Malwiną (Grab Witold) oraz Ksiądz Robert Sitarek i pani Edyta Błońska (Grab 20-lecia ECDiE).
Wspomnieniem o Śp. Macieju Lisie podzielił się z uczestnikami uroczystości Biskup Senior Ryszard Bogusz. Przypomniał, że współtworzył On Centrum Kształcenia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i przez 16 lat pełnił funkcję radcy w Radzie Diakonii. Był adiunktem w Katedrze Prawa Międzynarodowego i Europejskiego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. W roku 2004 został powołany na stanowisko Pełnomocnika Terenowego Rzecznika Praw Obywatelskich we Wrocławiu. Przez 20 lat był członkiem chóru Cantores Minores Wratislavienses, a także współzałożycielem chóru Capella Ecumenica. Śp. Maciej Lis był wspaniałym człowiekiem, oddanym każdej sprawie bez reszty. Mimo licznych sfer aktywności zawodowej, zawsze starał się sprostać obowiązkom rodzinnym. Bardzo kochał życie, ludzi, rodzinę, zwierzęta, muzykę, a w każde działanie angażował całą swoją energię. W roku 2008 został odznaczony przez Prezydenta RP złotym medalem za długoletnią służbę państwu polskiemu. Rzecznik Praw Obywatelskich prof. Irena Lipowicz ustanowiła Nagrodę im. doktora Macieja Lisa w celu uhonorowania Jego pamięci. Nagroda jest przyznawana za szczególne dokonania na rzecz obrony praw i interesów osób z niepełnosprawnościami.
Biskup Waldemar Pytel przypomniał sylwetkę Śp. Witolda Grzesiaka: od 1999 r. pełnił funkcję Dyrektora ds. organizacji i zarządzania ECDiE. Był najlepszym Ojcem, kochającym Mężem, oddanym Przyjacielem; smakoszem kawy, dobrej kuchni, Wenecji i przyrody. To właśnie przyrodą pragnął otaczać się każdego dnia. Sadził drzewa, krzewy, uprawiał własny ogród. Często zamyślony przechadzał się nad staw, rozmyślając o pracy, której był bez reszty oddany. Rodzina i przyjaciele zawsze mawiali, że jest dla nich na „złe czasy”. W tzw. sytuacjach bez wyjścia zawsze wyciągał swą pomocną dłoń i stawał się niezastąpioną podporą. Gdy inni mawiali „nie da się” , On zawsze znajdował wyjcie z sytuacji.
Przy Grabie 20-lecia ECDiE zabrał głos Poseł na Sejm RP pan Sławomir Piechota. Wspominał rok 1999 i niełatwe początki Centrum Kształcenia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, mówił o widocznych zmianach i rozwoju ECDiE, życzył dobrych pomysłów na kolejne 20-lecia oraz sił i pomyślności w ich realizacji.
Nasi podopieczni Gabrysia, Dominika i Tomek wręczyli paniom Ewie Lis, Irenie Kagan-Grzesiak i Edycie Błońskiej kolorowe bukiety kwiatów. A kiedy wszyscy spojrzeli w niebo, zobaczyli odlatujący w stronę centrum Wrocławia pęk balonów z czerwono-żółtą szarfą, uwolniony wcześniej, w czasie powitania naszych Krasnali…
Jesteśmy pewni, że Graby będą zdrowo rosły, a mogą osiągnąć wysokość 18 metrów, i przez kolejne dwudziestolecia będą cieszyć szelestem liści i cieniem podopiecznych i pracowników Fundacji.
Następnego dnia wcześnie rano osoby przechodzące przez park miały okazję zobaczyć niezwykłe zjawisko: snopy słonecznego światła odbijające się od mosiężnych tabliczek z napisami „Grab Maciej”, „Grab Witold” i „Grab 20-lecia ECDiE””…
„Miłość jest jak drzewo:
sama z siebie rośnie,
głęboko zapuszcza korzenie,
w całą istotę człowieka i nieraz,
na ruinie serca dalej się zieleni”
(Viktor Hugo).
Zapraszamy do GALERII
